Η αρχαιότερη καταγραφή του τσαγιού σε μια πιο δυτική γραφή βρίσκεται σε σημειώσεις ενός Άραβα ταξιδιώτη, μετά το έτος 879 οι κύριες πηγές εσόδων σε Canton οι δασμοί για το αλάτι και το τσάι. Ο Marco Polo καταγράφει την εναπόθεση ενός Κινέζου υπουργού Οικονομικών το 1285 για την αυθαίρετη αύξηση του των φόρων τσαγιού. Οι ταξιδιώτες Giovanni Batista Ramusio (1559), L. Almeida (1576), Maffei (1588), και Teixeira (1610) αναφέρθηκαν επίσης στο τσάι.

Το 1557, η Πορτογαλία δημιούργησε ένα εμπορικό λιμάνι στο Μακάο και γιαυτο το λόγο το κινεζικο ποτό "Cha" εξαπλώθηκε γρήγορα, αλλά δεν υπάρχει καμία αναφορά από δείγματα. Στις αρχές του 17ου αιώνα, ένα πλοίο από την Ολλανδική Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών έφερε τα πρώτα πράσινα φύλλα τσαγιού στο Άμστερνταμ από την Κίνα. Τσάι ήταν γνωστο στη Γαλλία με 1636 απολάμβανε μια σύντομη περίοδο της δημοτικότητας στο Παρίσι περίπου το 1648. Η ιστορία του τσαγιού στη Ρωσία μποροει να αναχθει στο δέκατο έβδομο αιώνα.

Τσάι για πρώτη φορά προσφέρεται από την Κίνα ως ένα δώρο για τον τσάρο Μιχαήλ Α'το 1618. Ο ρώσος πρεσβευτής δοκιμάσει το ποτό αλλα δεν τον ενθουσίασε και για αυτό και απέρριψε την προσφορά, καθυστερώντας τη ρωσική εισαγωγή τσαγιού πάνω από πενήντα χρόνια. Το 1689, το τσάι εισήχθη τακτικά από την Κίνα προς τη Ρωσία μέσω ενός τροχόσπιτου από εκατοντάδες καμήλες που ταξιδευαν το μακρύ ταξίδι, καθιστώντας το ένα πολύτιμο αγαθό εκείνη τη στιγμή. Το τσάι εμφανιζόταν στα γερμανικά φαρμακεια από το 1657, αλλά ποτέ δεν απέκτησε μεγάλη εκτίμηση, εκτός από τις παράκτιες περιοχές, όπως το Ostfriesland.

Το τσάι εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο κοινό στην Αγγλία κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1650. Από εκεί εισήχθη σε βρετανικές αποικίες στην Αμερική και αλλού.